Ali Gatie heeft zojuist een single uitgebracht van zijn langverwachte nieuwe album, en het zou zijn fans in de war kunnen brengen.
Ik sta bekend als de koning van het maken van droevige liedjes, zegt de zangeres uit Toronto. Zijn nieuwe deuntje 'If I Fall In Love' is echter verrassend vrolijk. Dit is een andere kant van mij die een andere kant van liefde laat zien.
Alow-key mededinger naar de troon van Canada's volgende prins van de pop, Gaties experimenteert al met zijn geluid. Dat is nogal gedurfd, aangezien hij niet zo lang geleden beroemd werd. Geboren in Jemen, opgegroeid in Toronto, het leek gisteren toen de 22-jarige de moedige beslissing nam om te stoppen met school en zijn droom na te jagen om fulltime kunstenaar te worden. Ik heb altijd geweten dat ik het zou halen, zegt hij.
Hij genoot voor het eerst viraal succes in 2018 met zijn liefdeslied 'Moonlight', dat meer dan 20 miljoen YouTube-views opleverde en de aandacht van de Kardashians . Kort daarna zou hij tekenen bij Warner Music en zijn debuut EP laten vallen Jij , die platina zou worden; zijn doorbraakhit 'It's You' bracht 13 weken door in de Billboard's Hot 100. Sindsdien is hij non-stop bezig, heeft hij een enorme internationale aanhang verzameld en heeft hij 2 miljard cumulatieve streams. Voorafgaand aan COVID-19 was zijn eerste wereldtournee – gepland om het Midden-Oosten en Azië te bereiken – uitverkocht.
Gatie is ook het onderwerp van de laatste aflevering van de documentaireserie van JUNO TV, Stijgende lijn, die het creatieve proces van opkomende Canadese kunstenaars verkent. (Bekijk de trailer hieronder.) De zanger behaalde dit jaar twee JUNO-nominaties (voordat de prijsuitreiking werd geannuleerd vanwege COVID-19), en terecht. Met zijn single 'What If I Told You That I Love You' die een paar maanden geleden een TikTok-hit werd - met meer dan 20 miljoen engagementen - is hij onmiskenbaar een van de populairste jonge streamingsensaties van het land.
Als we Gatie bijpraten, is hij in zijn geboorteplaats Mississauga, Ontario, waar hij tijd doorbrengt met familie, aan nieuwe muziek werkt, virtueel contact maakt met fans en aan het vasten is. Hij zegt dat hij op zoek is naar een betere kant van zijn muziek. Samen met 'If I Fall In Love' zal hij deze week de nieuwe single 'Running On My Mind' uitbrengen, met een vrolijke R&B-sfeer. Al met al lijkt het erop dat hij een meer hoopvolle richting opgaat. En we kunnen allemaal wel wat hoop gebruiken nu.
We spraken met Gatie over zijn aankomende album, culturele achtergrond, succes in het buitenland en de erfenis die hij wil achterlaten. Het interview, voor de duidelijkheid bewerkt, staat hieronder.
Hoe hou je het vol tijdens quarantaine?
Ik ben goed, man. Dankbaar dat ik thuis ben in Canada. Proberen positief te blijven en dankbaar te zijn voor wat ik heb, in plaats van na te denken over wat ik heb gemist. Door die mentaliteit te behouden, blijf ik gezond, nu ik weer muziek maak.
Ik hield van de nieuwe singles en je plaagt het album al een tijdje. Wanneer en wat kunnen we ervan verwachten?
Ik wilde het album uitbrengen direct nadat ik klaar was met deze tour, die rond mijn verjaardag [31 mei] zou zijn gedaan. [Het is] duidelijk een toneelstuk. En, weet je, idealiter wil ik een album uitbrengen wanneer ik een nieuwe tour aankondig, zodat ik die nieuwe nummers kan spelen. Nu met de hele pandemie, zal [ik] dit jaar waarschijnlijk niet kunnen optreden, maar ik ben er bijna zeker van dat het [album] dit jaar uitkomt. Ik ken de echte details niet, maar zeker zodra de dingen beginnen op te klaren in de wereld zal ik iets aankondigen.
Is het album een nieuw geluid of lijkt het op je vorige projecten?
De eerste single eerder dit jaar [What If I Told You That I Love You] bracht een nieuw geluid. Op het album is het niet alsof ik een compleet andere artiest ben; het wordt interessant om te zien hoe fans het benaderen. Het is zeker geen droevig album. Het is een veel helderdere en optimistischere kant van mij. Deze twee nieuwe nummers ['If I Fall In Love' en Running On My Mind'] zijn een mix tussen mijn oude en nieuwe geluid.
Het is ook ongeveer twee jaar geleden dat Moonlight viraal ging en je naar het sterrendom lanceerde. Hoe is het leven sindsdien veranderd?
Ik heb het gevoel dat ik [in sommige opzichten] ben veranderd. Ik weet niet of het een drastische [verandering] was. Ik woonde vroeger in een flat en deelde een kamer met mijn moeder, dus nu kon ik een grotere plaats krijgen voor mij en mijn gezin. Ik woon nu ook in L.A., heb een team en kon samenwerken met Warner Music voor een platencontract.
Er is niet echt iets veranderd in mijn persoonlijke leven. Ik ben nog steeds diezelfde jongen die dol is op muziek maken. Alleen een stuk drukker nu. Ik heb meer stress, verantwoordelijkheid, druk en ogen om te leveren [voor]. Voor [Moonlight] zou ik nummers uitbrengen en er gebeurde niets groots. Het zou niet uitmaken. Nu leg ik mezelf deze druk op om indruk te maken op mijn fans en ze te prikkelen.
Hoe groot was de druk van familie of vrienden toen je stopte met de universiteit om muziek te gaan maken?
Ik denk dat voor elke ouder, als hun zoon of dochter hen zou vertellen dat ze van school gingen om zangeres te worden, ze gealarmeerd zouden zijn. Maar vooral afkomstig uit een Midden-Oosterse moslimfamilie.
'Ik deed een show in Caïro en dat was de eerste keer dat ik echt een volledige beveiliging nodig had. Zelfs bij het hotel en het vliegveld stonden mensen te wachten.'
Precies. Ik weet wat je bedoelt.
Niet alleen een Midden-Oosterse achtergrond, maar elk immigrantengezin zou het begrijpen. Ze komen letterlijk naar dit land om jou naar school te laten gaan en een beter leven te hebben, en dat is letterlijk alles waar ze om geven. Dat was zeker een uitdaging voor mij. Ik voelde druk, maar het was geen [druk] om te slagen. Het was meer de angst van mijn ouders en gebrek aan kennis over de industrie. Ze hoopten gewoon dat ik zou beseffen dat het niet zou werken en terug naar school zou gaan.
Ik werkte elke dag keihard en dat begon me snel in te halen op een tijdschaal. En ik was in staat om [mijn ouders] te laten zien dat dit pad werkte. Nu alles volgens plan verloopt, zijn ze er eindelijk mee in het reine gekomen.
Ik ben in een vergelijkbare situatie opgegroeid en als het niet is zoals het klassieke carrièrepad van een arts of ingenieur, maken ze zich zorgen.
Het is meer uit angst dan dat jij het maakt.
Naarmate je meer en meer bekendheid krijgt in de branche, wie zijn enkele van de mensen in je ondersteuningssysteem die je op de been houden?
Eerlijk gezegd, mijn beste jeugdvriend Ozzy. Niet echt muzikaal gezien, want beiden leerden samen. Maar nu hij in de buurt is en bij mij woont, is hij die ene persoon die mij voor alles kent. Als ik ooit raar beweeg, wat ik altijd probeer niet te doen, kan hij me dat altijd eerlijk vertellen. Wat betreft mentoren heb ik een echt dope manager Sal (XO CEO Wassim Slaiby), die in het spel is geweest.
Sal heeft artiesten geleid als The Weeknd, French Montana en Nav. Hoe zijn jullie samen gaan werken en met welke dingen heeft hij jullie kunnen helpen?
Het is een vrij nieuwe relatie die eigenlijk net begon als een echte vriendschap. Het was net nadat ['Moonlight'] uitkwam. Ik tekende een platencontract en had toen een team, maar nam op goede voet afscheid van hen omdat het gewoon niet de beste match voor mij was.
Ik was toevallig al in L.A. en [Sal] nam contact met me op op Instagram om te zeggen dat hij trots is dat een kind uit het Midden-Oosten het groots maakt. We raakten aan de praat en het was een vriendschap, niets zakelijks. Ik was niet geïnteresseerd in een manager. Ik wilde dingen alleen doen. Ik nam echter een gok en gaf hem een kans. Hij gelooft in mij en ik geloof in hem. Het is nu ongeveer 8 maanden geleden en naarmate de tijd verstrijkt, zien we oog in oog, hebben we soms ruzie over dingen. Maar we begrijpen allebei hoe belangrijk het is om een kunstenaar uit het Midden-Oosten te zijn. Zoals bijvoorbeeld mijn beide singles rond Eid uitkwamen en niet veel managers begrijpen het belang daarvan. Zoals, hij doet en ik respecteer hem zo veel voor.
Jullie hebben allebei veel gewerkt om je eigen merk en fanbase te creëren. Je wordt met de dag groter, maar je bent zo interactief met fans op een manier die niet veel artiesten die in dat tempo groeien, doen. Hoe is die relatie?
Voor mijn verhaal heb ik nooit de zegen gehad van een enorme artiest of entiteit om mij te ondertekenen of een wereldwijde hit die uit het niets kwam. De manier waarop ik mijn fanbase opbouwde, was [door] de fans die ik had te koesteren en ze constant liefde te tonen. Die fans zouden het hun vrienden vertellen en zij zouden meegaan. Reageren op fans, voor mij is het niet als een tour. Ik zorg ervoor dat ik elke dag een uur met hen bezig ben via sociale media. Het zit gewoon ingebakken in mijn brein. Veel ervan komt van het onthouden dat ik niet zo lang geleden die fan was die mensen DMende en hen vertelde me uit te checken. De cirkel is rond door nederig te zijn. Ik begrijp dat elke nieuwe fan weer een nieuwe fan bouwt. Hopelijk, als ik in de hitlijsten sta, zal die ene extra fan er toe doen.
Waar is je grootste fanbase?
Het is interessant omdat ik het gevoel heb dat ik snel groei.
Je fanbase in Canada is enorm, maar Europa wordt ook echt groot.
Ja, ik denk dat ik overal een beetje groot ben. De twee landen waarvan ik zou zeggen dat ik een meer supersterniveau begin te krijgen, zijn Maleisië en Egypte. Ik deed een show in Caïro en dat was de eerste keer dat ik echt een volledige beveiliging nodig had. Zelfs bij het hotel en de luchthaven stonden mensen te wachten. Misschien komt het omdat die landen meestal niet zoveel artiesten krijgen. Ik zeg niet dat er meer liefde is, maar het is een ander soort liefde.
In Maleisië heb ik het nummer 1 nummer van het land, dus dat is waarschijnlijk het grootste. In Noord-Amerika zou het waarschijnlijk Toronto, Detroit of New York zijn.
Wie staat er op je bucketlist van artiesten waarmee je wilt samenwerken?
Ik denk waarschijnlijk J. Cole. Hij is altijd mijn favoriete artiest geweest. Drake, The Weeknd - dat zijn legendes uit Toronto en het zou een eer zijn om met hen samen te werken. Ze baanden de weg voor elke kunstenaar die daar kwam en gaven de stad een naam. Dan zijn er legacy-artiesten zoals Adele en Frank Ocean. Tactisch gesproken zou het echter Post Malone, Alec Benjamin of Bazzi zijn. Ik sta open voor elke echte samenwerking.
Als je deze kansen krijgt en groeit, wat voor soort erfenis wil je achterlaten?
Ik krijg deze vraag veel en heb veel verschillende antwoorden. De laatste tijd heb ik begrepen dat ik best blij ben te zijn waar ik ben, maar ik wil dat voorbeeld zijn van die eerste moslim-Arabische artiest met een nummer 1 single of album. Ik denk dat het een statement is voor die gemeenschap. Dus ik hoop dat als ik het eenmaal commercieel maak, dat het volgende kind zijn ouders kan vertellen over het nastreven van muziek. Zoals, verdomme, Ali was gewoon een ander immigrantenkind zonder connecties of zo.' Het hoeft niet eens een immigrantenkind te zijn, maar zelfs de gemiddelde Joe die gewoon van muziek houdt en hard wil werken.
Ik kan echt zien dat de jongeren uit het Midden-Oosten in Toronto, Ottawa en Montreal je zo hard vertegenwoordigen. Zelfs voor mij is het inspirerend om dezelfde achtergrond te hebben en iemand zoals jij te zien die het groots maakt.
Een ander belangrijk ding is om het te maken zonder jezelf in gevaar te brengen, je overtuigingen te veranderen of dingen te promoten die tegen je eigen regels kunnen ingaan. Ik probeer het niet in iemands gezicht te wrijven, maar ik begin meer open te zijn over mijn cultuur of religie. Het is cool voor mensen om een mainstream artiest met deze achtergrond te kennen, in tegenstelling tot de bijbehorende stereotypen waar je over hoort.
Stijgende lijn met Ali Gatie premières op Het JUNO Awards YouTube-kanaal op zondag 31 mei om 11 uur ET / 8 uur PT